cortenstaal
Hans La Hey uit Delft
Beer met Savonius rotor waar op een animatie te zien is van een hollende beer.
Het werk de Windbeer gaat over de opwekking van energie en de moeilijkheid die dit nu met zich meebrengt. De beer staat voor het verdwijnende natuur en de rotor (molen) voor de vooruitgang / economische groei.
aluminiumcement
Yvonne Halfens uit Nijmegen
"Mijn beelden zijn studies naar hoe mensen zich door het leven bewegen. Meestal zijn het figuratieve beelden maar nooit zijn ze alleen maar realistisch; soms missen ze armen of een been, hebben geen hoofd of juist alleen maar een hoofd.
Daarbij gaat het niet om uiterlijke gelijkenis maar om wat het is mens te zijn: gebonden aan het eigen lichaam en aan het zelf".
cortenstaal en keramiek
Marijke in den Bosch uit Heerhugowaard
De begrippen oer en puur zijn van toepassing op mijn werk.
De poses van de beelden geven het karakter van de mens weer.
Hoofden zijn slechts summier aangegeven en
gelaatsuitdrukkingen ontbreken helemaal.
Naast de vormen zijn ook de ontstane kleuren in het stookproces van essentieel belang voor mijn beelden".
brons
Peter Pel uit Bergen op Zoom
Ik laat me vooral boeien door de vrouw en het meisje daarin, in al haar vormen. Meisjes van 13, nog kind en toch al vrouw, verlegen en arrogant tegelijkertijd, zijn voor mij een bron van inspiratie. Belangrijk in mijn werk is de beweging en de balans die ik probeer uit te drukken door een beeld op een klein rustpunt te laten staan".
marmer
Marcel van Zijp uit Wouwse Plantage.
De monumentale cellohals zingt zich de ruimte in...
De titel van het werk is genoemd naar het krulvarentje.
De zuiverheid van de gebeeldhouwde spiraalvorm kan zich meten met die van de varen.
Met grote technische vaardigheden uit de natuursteen vrijgemaakt, toont het beeld zich met trotse, po?tische allure aan de toeschouwer.
brons
Marion Visione uit Amsterdam is autodidakt.
Zij kiest bijna uitsluitend het onderwerp dat als het meest traditioneel beschouwd kan worden, de menselijke figuur – de vrouwelijke figuur. Uit het werk spreekt de invloed van de klassieke oudheid, zowel in vorm als in ‘de huid’. In de vorm drukt zich dit uit in het onvoltooide karakter van de beelden, de patina lijkt in het verloop van vele eeuwen door de tijd te zijn aangebracht op de beelden en zorgt voor een archaisch uiterlijk. Marion Visione is een figuratief kunstenaar. Haar beelden zijn gewoonlijk enkele figuren, waarvan het onderwerp zich onthult tijdens het scheppingsproces – d.w.z. dat zij zelden een werk maakt vanuit een vaststaand idee of een omlijnd doel waar zij naartoe werkt. Vorm, onderwerp en specifieke betekenis ontwikkelen zich op een geïntegreerde manier terwijl zij aan het werk is. Abstractie wordt bijna door haar gebruikt als een emotioneel instrument, ten eerste om gratie te geven aan een beeld en ten tweede om het te sieren en te tekenen met een gevoel van tijd en ervaring. Het is dat deel van ons dat heeft overleefd, dat doorgaat met overleven in goedheid en pijn. Terwijl de afbeeldingen figuratief zijn, wordt er gezocht naar tijdloze emoties en waarden, om van daaruit op een abstract nivo iets diep herkenbaars maar ook iets nieuws te creëren.
Werk van Marion Visione bevindt zich zowel in openbaar als in privé-bezit in binnen- en buitenland.
Zwanenbeurg, brons.
Het werk van Gomes kenmerkt zich door krachtige expressieve beelden met een eigen stijl. Het gebaar, de emotie wordt gevangen in een ruimtelijke vorm, waarin ook de ruimte en de vrije lucht eromheen moeten meewerken. Zijn beelden hebben een enorme zeggingskracht. Hij is de enige levende kunstenaar die werk heeft staan in het Rijksmuseum.
Lent, geroest staal.
Suus is in haar werk o.a. bezig met het thema: Leven en Dood. Ontmoeting is hieruit voortgekomen. Een leven zonder ontmoetingen is niet voor te stellen. Er zijn spontane, objectieve, positieve ontmoetingen, maar soms moet men iets overbruggen om een ander te kunnen ontmoeten, zoals angst of onzekerheid over het onbekende.
Amsterdam, Polyutheraanschuim, kunsthars en ijzerpoeder.
Mijn werk wordt gekenmerkt door de figuratieve vorm, die vervolgens mathematisch bewerkt wordt. Zo ontstaat een torso, overeenkomstig een torso uit de renaissance, waarbij het ontbrekende ingevuld kan worden en er dus ruimte is voor de fantasie van de kijker. Het resultaat van deze bewerking is het stapelen van rijkdom aan vorm. Overigens ben ik van beroep tevens architect, wat mogelijk mijn inspiratie is voor de mathematische bewerking.
Utrecht, brons.
"Beelden maken is een proces van ordening en intuitie. Mijn beelden zijn een uitdrukking van mijn fascinatie voor mensen en hun gracieuze, esthetische, trotse of theatrale verschijningsvorm. Ik probeer hen te vangen op een ingetogen en sfeerbepalend moment. Een mengeling van werkelijkheid en fantasie.
Utrecht, Belgisch hardsteen.
In de steen vindt Leen Kessels een eerlijke en geduldige spiegel waarmee ze de heimwee zicht- en tastbaar maakt. De (vaak verborgen) ordening waarmee de natuur is opgebouwd, de structuren van beweging en groeiprocessen in water, lucht, planten en dieren...spiralen, meanders , inkrimpen, uitdijen, ritmisch vibreren, lijn, beweging en trilling, krachtig en teder, geometrische patronen van licht en donker.
Wemeldinge, polyester.
Mijn inspiratiebron zijn de menselijke voorwerpen of menselijke houdingen waar, voor mijn gevoel, spannende lijnen in zitten.
Ik abstraheer de oorspronkelijke vorm waarbij die lijnen behouden blijven of zelfs wat overdreven worden.
Om vanuit een figuratieve inspiratiebron tot een abstract werk te komen, moet ik als het ware ?toestemming van mezelf? hebben om alle uitsteeksels sterk te deformeren of rigoureus te verwijderen.
Haren, brons.
De tweelingbeelden "Japanse wachters" doen denken aan de Japanse sumoworstelaars.
brons
Ronald Tolman uit Beuningen
In zijn recente bronzen beelden brengt Tolman ook een opmerkelijke synthese tot stand tussen beeldhouw- en schilderkunst. Op de beschilderd maskers zijn gekleurde ornamenten en andere kleuraccenten aangebracht. De versieringen zijn vergelijkbaar met de decoratieve elementen die als een soort apotheose voorkomen in de Etruskische cavalcade van mensen en paarden.
alu-cement
Barbara Kluiver uit Amsterdam.
De uit gefragmenteerde lichaamsdelen bestaande beelden van Barbara Kluiver hebben alledaagse thema’s als onderwerp. Elementen uit de directe belevingswereld worden vergroot en vervormd. De reflectie van de kleine dingen uit het leven. Niet het aantrekkelijke, maar datgene wat daaronder ligt – de misery.
Milsbeek, koper geklonken.
“De Helmen” dat ben ik zelf: als een verlegen jongetje zat ik al heel vroeg in een cocon, wat uitgroeide naar de helm. Deze dubbele helm is in wezen als iemand die voelt twee tegengestelde richtingen uit te gaan: het behoudende of het moderne nieuwe leven
metaal en hout
Eric Dolfij uit Utrecht.
"Ik maak beelden van mensen en dieren, maar niet helemáál naar de natuur. Ik duw en trek aan de vormen, speel met de aankleding, zet ze kappen en koppen op. Zo maak ik mijn eigen beeldtaal. Daarbij hecht ik veel belang aan een vrolijke uitstraling van de beelden, door vorm en kleur, door de inhoud. En voor het evenwicht is er soms enig malheur".
Leiden, lood, ijzer- en koperdraad, plastic, vezels, kiezels.
Als mens leven we eigenlijk in twee werelden: Ze heten Werkelijkheid en Fantasie. We hebben ze allebei nodig. Soms lopen ze geheimzinnig in elkaar over. En de Werkelijkheid kan ook fantastisch zijn. Maar vaak is de Werkelijkheid hard en benauwend.
Westerbeek, staal.
De bek van de haan is van een oude tandheugel. Dit is een rechte vertanding waarin een tandwiel kan lopen.
Ik vond dit oud stukje mechaniek op een markt. Al smedend ontstond bij toeval een gestileerde haan. De oude tandheugel paste binnen deze werk- en denkwijze
Delfgauw, keramiek.
Liesbeth Bos maakt haar beelden op gevoel, zonder schets of ontwerp, hooguit met een globaal plan. Met haar werk wil ze de kracht eenvoud en kwetsbaarheid laten zien. Bij het beeld ‘Beschermd’ maakt de beschermende ‘arm’ ontwikkeling van de ‘kern’ mogelijk. Het beeld is opgebouwd uit rollen klei en is door de hoge stooktemperatuur vorstbestendig.
Berghem (Belgie), brons.
De mens gaat verborgen in een cocon. De hemel is onzichtbaar, de buitenwereld afgesloten, de blik gericht op een smal pad. Behoedzaam worden emoties gelost.
Vorm en inhoud vallen op aangrijpende wijze samen in dit beeld: de verstilde, tot inkeer gekomen mens.
Breda, brons, messing, ijzer.
De taferelen die Dominique Ampe bedenkt en schildert zijn rijke en discrete dromen die zich in de geometrie van de werkelijkheid hebben genesteld en slechts brokstukken van hun wezen de kans bieden om te ontsnappen.
Hein Aldenhoven heeft van deze hoop zwarte aarde
Haps, zwarte aarde.
Het materiaal waarmee Hein werkt heeft associaties met deze begraafplaats: zwarte aarde, bron van vruchtbaarheid, maar ook van vergankelijkheid. Door invloeden van de natuur verandert het steeds van kleur. Het bewerken van de grond op een speciale manier zorgt ervoor dat het kunstwerk weersbestendig wordt. Eens in de zoveel tijd rijst iets van vruchtbaarheid van de aarde omhoog, maar dat ook weer te zijner tijd zal verwelken, vergaan en weer opgaan in de aarde.
