brons
Ronald Tolman uit Beuningen
In zijn recente bronzen beelden brengt Tolman ook een opmerkelijke synthese tot stand tussen beeldhouw- en schilderkunst. Op de beschilderd maskers zijn gekleurde ornamenten en andere kleuraccenten aangebracht. De versieringen zijn vergelijkbaar met de decoratieve elementen die als een soort apotheose voorkomen in de Etruskische cavalcade van mensen en paarden.
alu-cement
Barbara Kluiver uit Amsterdam.
De uit gefragmenteerde lichaamsdelen bestaande beelden van Barbara Kluiver hebben alledaagse thema’s als onderwerp. Elementen uit de directe belevingswereld worden vergroot en vervormd. De reflectie van de kleine dingen uit het leven. Niet het aantrekkelijke, maar datgene wat daaronder ligt – de misery.
Milsbeek, koper geklonken.
“De Helmen” dat ben ik zelf: als een verlegen jongetje zat ik al heel vroeg in een cocon, wat uitgroeide naar de helm. Deze dubbele helm is in wezen als iemand die voelt twee tegengestelde richtingen uit te gaan: het behoudende of het moderne nieuwe leven
metaal en hout
Eric Dolfij uit Utrecht.
"Ik maak beelden van mensen en dieren, maar niet helemáál naar de natuur. Ik duw en trek aan de vormen, speel met de aankleding, zet ze kappen en koppen op. Zo maak ik mijn eigen beeldtaal. Daarbij hecht ik veel belang aan een vrolijke uitstraling van de beelden, door vorm en kleur, door de inhoud. En voor het evenwicht is er soms enig malheur".
Leiden, lood, ijzer- en koperdraad, plastic, vezels, kiezels.
Als mens leven we eigenlijk in twee werelden: Ze heten Werkelijkheid en Fantasie. We hebben ze allebei nodig. Soms lopen ze geheimzinnig in elkaar over. En de Werkelijkheid kan ook fantastisch zijn. Maar vaak is de Werkelijkheid hard en benauwend.
Westerbeek, staal.
De bek van de haan is van een oude tandheugel. Dit is een rechte vertanding waarin een tandwiel kan lopen.
Ik vond dit oud stukje mechaniek op een markt. Al smedend ontstond bij toeval een gestileerde haan. De oude tandheugel paste binnen deze werk- en denkwijze
Delfgauw, keramiek.
Liesbeth Bos maakt haar beelden op gevoel, zonder schets of ontwerp, hooguit met een globaal plan. Met haar werk wil ze de kracht eenvoud en kwetsbaarheid laten zien. Bij het beeld ‘Beschermd’ maakt de beschermende ‘arm’ ontwikkeling van de ‘kern’ mogelijk. Het beeld is opgebouwd uit rollen klei en is door de hoge stooktemperatuur vorstbestendig.
Berghem (Belgie), brons.
De mens gaat verborgen in een cocon. De hemel is onzichtbaar, de buitenwereld afgesloten, de blik gericht op een smal pad. Behoedzaam worden emoties gelost.
Vorm en inhoud vallen op aangrijpende wijze samen in dit beeld: de verstilde, tot inkeer gekomen mens.
Breda, brons, messing, ijzer.
De taferelen die Dominique Ampe bedenkt en schildert zijn rijke en discrete dromen die zich in de geometrie van de werkelijkheid hebben genesteld en slechts brokstukken van hun wezen de kans bieden om te ontsnappen.
Hein Aldenhoven heeft van deze hoop zwarte aarde
Haps, zwarte aarde.
Het materiaal waarmee Hein werkt heeft associaties met deze begraafplaats: zwarte aarde, bron van vruchtbaarheid, maar ook van vergankelijkheid. Door invloeden van de natuur verandert het steeds van kleur. Het bewerken van de grond op een speciale manier zorgt ervoor dat het kunstwerk weersbestendig wordt. Eens in de zoveel tijd rijst iets van vruchtbaarheid van de aarde omhoog, maar dat ook weer te zijner tijd zal verwelken, vergaan en weer opgaan in de aarde.
Plasmolen, brons, roestvrij staal
brons
Willemijn Heijboer uit Heerlen.
Haar beelden maakt Willemijn eerst in klei, daarna maakt ze de mal meestal zelf. Vervolgens giet ze het wasmodel. In de bronsgieterij wordt het beeld gegoten en tenslotte door haar afgewerkt. Haar werk kenmerkt zich door een eigenzinnige beeldtaal. Aan de natuur ontleende vormen, maar ook alledaagse dingen inspireren haar tot het maken van zorgvuldig afgewogen beelden. Het werk is meestal sober, maar krachtig, tot essentie teruggebrachte vormen met een knipoog naar de realiteit.
Den Haag, geoxideerd staal.
Verbinding van volwassene en jong, van mens en natuur, van lucht en aarde, van het bovenaardse en het wereldse. Verbinding van onverwoestbaar staal met de natuur door het te laten roesten. Zo toont het zijn vergankelijkheid.
Spijkernisse, hout, plastic.
Daar staat een raam in de tuin. Met een zwarte plastic vogel op de vensterbank. Als je goed kijkt, is het een raaf. Achter die ene zitten er nog veel meer.
Dreigend kijken ze naar mij. Waarom toch die dreiging?
Hoewel ze van plastic zijn, willen ze ons iets duidelijk maken. Wat willen ze ons duidelijk maken? Dat wij het heden en het verleden zijn. Daar staat een raam in de tuin. Je kijkt naar de verleden tijd. De tegenwoordige tijd, ....verleden tijd.....tegenwoordige tijd....het is de tijd.
Arnhem, vurenhout.
Ik heb een fascinatie voor dat wat onopvallend voorbij dreigt te gaan of wat in het dagelijkse leven als vanzelfsprekend beschouwd wordt. Mijn kunstwerk is daarom een poging om het begrip en bewustzijn van de toeschouwer ten opzichte van het dagelijks leven te vernieuwen en te verruimen.
Het is alsof ik de tijd op pauze zet, vertraag, en daardoor mensen zicht bied op wat anders verloren was gegaan.
Dit beeld nodigt u uit daartoe deel te nemen en een gevoel van geborgenheid te ervaren.
brons
Anne Mannaerts uit Westdorpe.
Een met de natuur. Luisterend naar de onhoorbare stemmen, die rondwaren op de plaats waar zij nu haar wortels heeft. Gevoed door het verlangen naar de zon ontworsteld zij zich aan de aarde die haar gevangen houdt.
Den Oever, brons.
De sculpturen van Hans zijn krachtig en trefzeker. De doorgaans maritieme onderwerpen, zoals schepen, scheepswrakken of onderdelen daarvan lenen zich uitstekend voor een dergelijke robuuste uitstraling. De oervormen van schepen en vlotten uitgevoerd in brons al of niet gecombineerd met steen gaan terug naar oude zich over zee verplaatsende volkeren uit een ver verleden. Een deel van de sculpturen bezit een Keltisch karakter en is ontstaan in Ierland, aan de zuidwestkust, waar de kunstenaar een groot gedeelte van het jaar woont en werkt.
Cuijk, brons.
Dit kunstwerk verbeeldt het dilemma waar veel vrouwen zich voor gesteld zien: hoe combineer ik verschillende taken die ik wil of denk te moeten vervullen? Wie het beeld bekijkt ziet een rennende vrouw met een kind op haar rug met een zweep in haar hand. Het kind "ment" zijn moeder door haar haren als teugels te gebruiken.
Het kind is zijn moeder de baas en jaagt haar op. Het kind staat niet alleen voor de relatie tussen ouder en kind. Het kind is ook een symbool voor de ambitie van de vrouwenfiguur. Ze laat zich opjagen door haar eigen ambitie en juist daardoor heeft ze haar eigen leven niet meer in de hand.
Haar ambitie is haar de baas.
eiken, roestvrij staal en beton
Merijn Tinga uit Leiden.
De verschrikkelijke gebeurtenissen in Azie tijdens de Tsunamie in 2007 worden door Merijn uitgedrukt in dit kunstwerk...
ijzer
Joshua Pennings uit Escharen/Grave.
Joshua maakt beelden van gebruikt ijzer, oud gereedschap, maar ook van nieuw staal. Zo worden sculpturen van roest en oud ijzer door vonken tot nieuw leven gewekt. In de natuur krijgen ze door verwering in combinatie met het spel van zonlicht een bijzondere aantrekkingskracht.
rode charmotte
Marlies Krijgsman uit 's-Hertogenbosch.
"Bij het boetseren hoorde ik een treurig bericht, daardoor is deze hol opgebouwde man, voorover gebogen. Hij zoekt steun met beide handen, een op zijn heup, de ander op zijn knie, terwijl hij op een onmogelijk groot insect trapt.
brons
Pieter Kortekaas uit St. Anthonis.
Kortekaas schept beelden helemaal in harmonie met de omgeving ook met deze, waar dagelijks allerlei vogels in velerlei vluchten de Cuijks Maasoever bevliegen. Centraal in onze beeldentuin staat dit kunstwerk symbool voor hemelse vrijheid en eeuwige rust
gebakken rivierklei
Bien Koekebakker uit Beesd.
De beelden van Bien Koekebakker ontstaan door pure mathematische berekening, maar ze worden nooit dogmatisch of spanningsloos. Ze gebruikt oer-hollandse rivierklei. De ruwe huid, de verschillen in kleur en textuur, de uiteenlopende wijzen waarop vormen versneden worden, zorgen voor aardse tactiele, maar ook poetische beelden.